Door Claartje van Keulen. In een zaak van mr. Van Keulen heeft het Gerechtshof Leeuwarden afgelopen dinsdag geoordeeld dat een TBS-maatregel met dwangverpleging niet aan de orde is.

Dit uiteraard tot grote opluchting bij cliënt die werd verdacht van wapenbezit, bedreiging met een wapen en diefstal met geweld.

Eerder oordeelde de rechtbank al dat ondanks dat de feiten (grotendeels) bewezen konden worden verklaard, een TBS-maatregel niet geboden is.

Voor een TBS-maatregel moet de rechter (zelf) een stoornis kunnen vaststellen.

Cliënt heeft eerder niet willen meewerken aan een persoonlijkheidsonderzoek en is om die reden ter observatie in het Pieter Baan Centrum (PBC) geplaatst.

Het PBC heeft 49 eerder opgemaakte rapporten over cliënt meegenomen in het onderzoek. De slotsom van het PBC is dat bij cliënt, behoudens een cannabisverslaving, geen stoornis kan worden vastgesteld.

Ondanks deze uitkomst van het onderzoek heeft de Advocaat-Generaal (AG) in hoger beroep voet bij stuk gehouden dat cliënt lijdende is aan een stoornis. Alle info die de AG maar kon verzamelen, zoals uitdraaien van disciplinaire straffen tijdens detentie, verklaringen van een agent over cliënt dat hij in het cellenblok van de rechtbank boos was geweest tijdens één van de zittingen, werd op de dag van de inhoudelijke behandeling alsnog in de stijd gegooid om het Hof te overtuigen van het bestaan van een stoornis. Het is immers de rechter, en niet persé het PBC wat vele mensen denken, die uiteindelijk bepaalt of al dan niet sprake is van een stoornis ten tijde van het plegen van het delict. De verdediging heeft er steeds op gehamerd dat het Hof de meest actuele gezondheidsinformatie over cliënt, zoals de conclusies van het PBC, als belangrijkste uitgangspunt dient te nemen om vervolgens de vraag te beantwoorden of al dan niet sprake is van een stoornis. Het is opzichzelf niet verkeerd dat rechtbanken en gerechtshoven steeds meer gebruik lijken te maken van hun bevoegdheid een stoornis bij een weigerende observandus zelfstandig vast te stellen op basis van oude rapportages, of andere informatie die aanwijzingen geven voor het bestaan van een stoornis. Dit moet echter steeds opnieuw met de grootst mogelijke behoedzaamheid gebeuren en niet op basis van informatie die op de dag van de inhoudelijke behandeling wordt overgelegd door een AG die zegt; ‘Edelgrootachtbaar college, ik heb hier nog een uitdraai aan verklaringen en info over de verdachte, waaruit u alsnog een stoornis kunt vaststellen’.

Gelukkig voor cliënt heeft het Gerechtshof Leeuwarden in haar arrest haarfijn uitgelegd waarom uit deze verklaringen geen stoornis kan worden afgeleid:

‘De advocaat-generaal heeft in de appelschriftuur aangekondigd dat nadere informatie betreffende het verblijf van verdachte in de inrichting zou worden overgelegd en zij heeft die informatie uiteindelijk overgelegd tijdens de zitting. Hieruit komt naar voren dat verdachte een aantal keren disciplinair is bestraft tijdens zijn detentie. Dit had telkens betrekking op het voorhanden hebben of binnensmokkelen van telefoons. Daarnaast is een ongedateerd en ongetekend schrijven overgelegd over een incident op de rechtbank waar verdachte in zijn cel kennelijk onrustig is geweest. Het Hof constateert dat de beschrijving die gegeven wordt vaag is en in ieder geval niet de conclusie rechtvaardigt dat verdachte daar agressief is geweest of vernielingen heeft gepleegd. Ook op basis van deze nadere informatie kan het Hof niet vaststellen dat er bij verdachte sprake is van een stoornis’

Aldus, geen TBS-maatregel oplegging…!

https://www.omroepflevoland.nl/nieuws/166181/hogere-celstraf-maar-geen-tbs-voor-hoofdagent-said